ابراهیم افخمی

معروف به امیر اشرف، فرزند سلطان على خان وزیر افخم، متولد 1268. پس از انجام تحصیلات مقدماتى و متوسطه وارد مدرسه‏ى علوم سیاسى مشیرالدوله شد. پس از طى آنجا چندى در دربار سلطان احمد شاه و مدتى در وزارت داخله مصدر اداره‏ى شهرها بود تا اینكه در انتخابات دوره‏ى پنجم مجلس شوراى ملى با كمك و مساعدت برادرش سرتیپ عبدالرضا خان افخم ابراهیمى كه از نزدیكان سردار سپه فرمانده كل قوا بود از زنجان به نمایندگى مجلس شوراى ملى انتخاب گردید. از روز اول صلاح و صرفه خود را تشخیص داد. با دولت‏ها راه سازش را پیش گرفت. به جاى انتقاد، تعریف و تحسین را پیشه خود كرد و طبعاً این رویه مورد قبول پادشاه و دولت بود. از این رو در دوره‏هاى بعد نیز كرسى وكالت خود را حفظ كرد و مجموعاً یازده دوره بلاانقطاع نماینده‏ى مجلس شوراى ملى بود. وقتى در سال 1328 مجلس سنا در ایران تأسیس شد و شصت نماینده داشت كه سى نفر را مردم و سى نفر را شاه انتخاب مى‏كرد، افخمى از طرف شاه سناتور انتخابى حوزه‏ى قزوین، زنجان، ساوه، قم و محلات شد. در مجلس سنا نیز مانند گذشته در زمره‏ى خاموشان قرار گرفت. در حكومت دكتر مصدق براى حفظ موقعیت خود به او نزدیك شد و همین امر موجبات رنجش شاه را فراهم ساخت و دیگر به مجلس سنا راه پیدا نكرد. وى یكى از مالكین عمده زنجان بود و در سال 1336 درگذشت.